ćwiczenie

ćwiczenie
{{stl_3}}ćwiczenie {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ʨ̑fiʧ̑ɛɲɛ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_10}}nt {{/stl_10}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}1) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}czynność{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}Übung {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}\ćwiczenie gimnastyczne {{/stl_22}}{{stl_14}}gymnastische Übungen {{/stl_14}}{{stl_15}}fPl, {{/stl_15}}{{stl_14}}Turnübungen {{/stl_14}}{{stl_15}}fPl {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}ćwiczenia wojskowe {{/stl_22}}{{stl_14}}Militärübungen {{/stl_14}}{{stl_15}}fPl, {{/stl_15}}{{stl_14}}Manöver {{/stl_14}}{{stl_15}}ntPl {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}2) {{/stl_11}}{{stl_12}}szkol {{/stl_12}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}zadanie do wykonania{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}Übung {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}3) {{/stl_11}}{{stl_22}}ćwiczenia {{/stl_22}}{{stl_37}}Pl {{/stl_37}}{{stl_12}}uniw {{/stl_12}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}zajęcia{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}Übungen {{/stl_14}}{{stl_15}}fPl, {{/stl_15}}{{stl_14}}Seminar {{/stl_14}}{{stl_15}}nt {{/stl_15}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • ćwiczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. ćwiczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ćwiczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D.ćwiczenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ćwiczenie — n I 1. rzecz. od ćwiczyć. 2. lm D. ćwiczenieeń częściej w lm «czynność wykonywana i powtarzana dla wprawy, w celu opanowania jakiejś umiejętności, nabycia sprawności w jakiejś dziedzinie» Ćwiczenia gimnastyczne. Ćwiczenia wojskowe. Ćwiczenia jogi …   Słownik języka polskiego

  • rozbiór — m IV, D. rozbiórbioru, Ms. rozbiórbiorze; lm M. rozbiórbiory 1. «szczegółowe badanie, rozważanie czegoś; analiza» Rozbiór krytyczny dzieła literackiego. ∆ jęz. Rozbiór gramatyczny zdania «ćwiczenie szkolne polegające na zakwalifikowaniu wyrazów w …   Słownik języka polskiego

  • wprawka — ż III, CMs. wprawkawce; lm D. wprawkawek «ćwiczenie wykonywane dla osiągnięcia biegłości w czymś, zwłaszcza ćwiczenie muzyczne lub wokalne» Grać, śpiewać wprawki …   Słownik języka polskiego

  • wyrobić — dk VIa, wyrobićbię, wyrobićbisz, wyrobićrób, wyrobićbił, wyrobićbiony wyrabiać ndk I, wyrobićam, wyrobićasz, wyrobićają, wyrobićaj, wyrobićał, wyrobićany 1. częściej ndk «wykonywać coś (stale i masowo) z określonego surowca; wytwarzać z danego… …   Słownik języka polskiego

  • wprawka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. wprawkawce; lm D. wprawkawek {{/stl 8}}{{stl 7}} ćwiczenie wykonywane dla osiągnięcia biegłości w czymś, zwłaszcza ćwiczenie w grze na instrumencie, śpiewie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grać, ćwiczyć wprawki na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… …   Słownik frazeologiczny

  • numer — 1. Coś, ktoś numer jeden «coś najważniejszego, ktoś najważniejszy»: Rośnie zainteresowanie zdrową żywnością, a odchudzanie od lat jest tematem numer jeden wśród kobiet i coraz częściej mężczyzn. Cosm 3/2000. Postanowiła być numerem jeden w… …   Słownik frazeologiczny

  • dyktando — n III, Ms. dyktandondzie; lm D. dyktandond 1. «dyktowanie» Pisać list pod dyktando. ◊ Robić coś pod dyktando «robić coś tak, jak ktoś sobie życzy» 2. «ćwiczenie ortograficzne polegające na zapisywaniu dyktowanego tekstu» Pisać, poprawiać dyktando …   Słownik języka polskiego

  • etiuda — ż IV, CMs. etiudaudzie; lm D. etiudaud 1. «utwór muzyczny o założeniach dydaktycznych, przeznaczony do ćwiczeń w celu nabycia biegłości technicznej w grze instrumentalnej lub w śpiewie; wprawka» Grać etiudy. ∆ Etiuda koncertowa «utwór muzyczny… …   Słownik języka polskiego

  • kołowrót — m IV, D. kołowrótrotu (kołowrótrota), Ms. kołowrótrocie; lm M. kołowrótroty 1. «maszyna prosta, rodzaj cięgnika do wciągania, przyciągania lub opuszczania ciężarów za pomocą liny lub łańcucha nawijanych na bęben osadzony na wale obracanym korbą»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”